WikiLeaks. Son vaxtlar xəbərlərdə adı ən çox çəkilən sayt. Bəs bu WikiLeaks nədir və ümumiyyətlə nəyə xidmət edir? Gəlin birlikdə bunu aydınlaşdıraq.
WikiLeaks-ın yaradıcısı Julian Paul Assange adlı bir Avstraliya vətəndaşıdır. Uşaqlığı çox ağır keçən Julian cavanlıq dövründə bir çox kiber-cinayətlərdə şübhəli bilinib. Hətta vaxtıyla CityBank-dan 500.000 ABŞ dolları oğurladığına görə onun barəsində cinayət işi də açılıb. Texnologiya aləmiylə yaxından tanış olan hər bir şəxs gözəl bilir ki, bu tip savadlı xakerlər bir müddətdən sonra xüsusi xidmət orqanlarına işləməyə məcbur edilir. Yəni başqa bir variant ola bilməz — əsas prinsip — “istedadlı xakerlərlə mübarizə aparmaqdansa, onları mənən məhv edib özünə tabe etmək daha sərfəlidir” burada öz rolunu oynayır. Görünür elə bu səbəbdən də tezliklə Julian-ın üzərindən bütün ittihamlar götürülür və o fəaliyyətini davam etdirir.

Beləliklə, 2006-cı ildə Julian-ın növbəti layihəsi WikiLeaks işıq üzü görür. Bu layihə vasitəsi ilə guya anonim istifadəçilər gizli və məxfi sənədləri sayta yükləyib, İnternetdə bölüşürlər.
Gizli və məxfi sənədlərin yayımını başqa bir saytda da təmin etmək olardı, bəs niyə məhz WikiLeaks?! Axı yüzlərlə bu kimi saytlar var… Niyə? Çünki bu sayt birbaşa ABŞ Administrasiyası tərəfindən idarə olunur. Bunun təsdiqi kimi:

1. WikiLeaks-ın əsas ideologiyası (saytlarında da qeyd olunur) — siyasi azadlıqların təbliği, əsas hədəfi isə Çin və Rusiyadır. ABŞ Administrasiyasının Rusiya və Çinlə münasibətlərini birbaşa korlamamaq üçün gözəl vasitə — kompromatı burax İnternetə, sonra da bu kimi “məxfi” sənədlərə istinad edib bu ölkələrə təzyiq et.
2. Tamaşaya biraz da təbiilik qatmaq üçün ABŞ Administrasiyası səviyyəsində sayta reaksiya olunur. Guya “pis” WikiLeaks bunların “sirlərini” açıb-tökür. Bu isə əslində onun bütün dünyada tanınmasına, təbliğinə xidmət edir.
3. Guya İnterpol Julian-ı axtarışa verib, amma o görünməz olub. Bu da absurd bir şeydir. Hər-halda sayta girib, yeniləyirsə, onun IP-ləri həmən ICANN-da və ya provayderdə (hosterdə) qeydiyyata düşür. IP ilə isə insanı asanlıqla tapmaq olar. Deyə bilərsiz bəs birdən proxy-dən istifadə edirsə?! Bu da boş şeydir. Hələ bizdə proxy-ləri yararsız edən proqram və skriptlər var, təsəvvür edin bunun üçün xüsusi kəşfiyyat orqanlarının nə kimi alətləri var…
4. Əgər həqiqətən də WikiLeaks ABŞ-ın nüfuzuna zərbə vurursa, onda elə adı çəkilən ICANN (dünyanın bütün domen adlarına nəzarət edir) heç bir səs-səmir olmadan WikiLeaks.org saytını bağlaya bilər.
5. Guya WikiLeaks anti-ABŞ təbliğatı aparır. Növbəti sayıqlama. Əslində saytda yayımlanan bütün sənədlər ABŞ-ın mənafeyinə xidmət edir. Məsələn, “məxfi” sənədlərdə qeyd olunur ki, İraqlı əsgərlər (məhz iraqlı (!)) əsirlərə işgəncə verib, onların barmaqlarını kəsib, gözlərini çıxarırlarmış. ABŞ hakimiyyətinin günahı isə — buna göz yummaqla bitir. Deməli İraq oldu vəhşi-barmaq kəsən… İraqa təzyiq üçün növbəti bəhanə. Budur ABŞ-a ziyan?
6. Bu klassik ovçuluq strategiyasıdır. Bir misal çəkim. Ovçular ilk olaraq 3-4 ördəyi tuturlar, qanadlarını şikəst edirlər ki, uçmasınlar. Onları bir müddət qaranlıq yerdə saxladıqdan sonra, ümumiyyətlə uçmağa can atmırlar, insanlardan qorxmurlar. İşləri yalnız başlarını aşağa salıb sakitcə üzmək olur. Ovçular ova gedərkən onları mütləq özləriylə götürürlər, buraxırlar suya. Göydə uçan azad quşlar onların rahatça üzdüyünü görüb, onlara qoşulmağa can atırlar, qonurlar onlarla üzməyə — elə bu vaxt ördək soyqırımı başlayır. Azad və uçan quşları bir-bir vurub güllələyirlər. Zəlilləri isə yenidən qəfəsə qoyub, gələn dəfə üçün saxlayırlar. İndi WikiLeaks də o zəlil ördəklərdən biridir. Birisi məxfi sənədi ötürdü — onu həmən ayırd etmək üçün əla vasitə.

WikiLeaks sadəcə ABŞ kəşfiyyatının bir alətidir. Demokratiya carçısının saman-altı oyunu üçün yeni bir layihə.
Yuxarıdakılar mənim subyektiv fikrim idi. Əgər etirazınız varsa, faktlarla təsdiq edin.
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
WikiLeaks əfsanəsi. ABŞ-ın yeni şantaj aləti?

Qurban bayramı. Bu gün özünü vətən üçün qurban edən şəhidlərimizi yada salmamaq günah olardı. Allah hər birinə rəhmət etsin. Sözüm sonuncu qəhraman şəhidlərimiz Mübariz və Fərid haqqındadır.
Televiziyadan yalan eşitməyə adət etmişik. Elə ona görə də, gəzən söz-söhbətlərə aydınlıq gətirmək üçün Mübariz və Fəridlə bir yerdə döyüş yolu keçmiş qardaşlarla şəhidlərimiz barəsində ətraflı söhbətimiz oldu. Çox şeyi açıb yaza bilmirəm, amma onların qəhramanlığına heç kimin zərrə qədər də şübhəsi olmamalıdır. Bu iki oğul həqiqətən böyük şücayət göstərən əsgərlərimizdi.

Amma… Əfsuslar olsun ki, nadanlarımız barmaqla sayılası deyil — bir çox forum və bloqlarda kompüter qarşısında oturan soxulcanlar, özünü şir təsəvvür edib (realda heç tualet əskisi də deyillər) onların etdiyi qəhrəmanlığa kölgə salıb, başları çıxdı-çıxmadı ağızlarına gələni yazırlar… amma bir şeyi unudurlar — erməninin pisi-yaxşısı olmur. Müharibə bitdikdən sonra, bəlkə də barışıq mümkündür, amma nə qədər ki, Şuşada zövqsüz erməni bayrağı dalğalanır, bizlərə insan-sevərlik, kosmopolitlik yaraşmaz. Bəsdi bambılılıq etdiniz. Nəsə. Əşi, onsuz da bu millət satqınlığa ta Babəkin dövründən meyllidir. Nə etmək olar?!
Proqressiv gənclik Mübariz və Fərid kimi oğullarla fəxr edir! Allah rəhmət eləsin!
ANS-in Mübarizə həsr etdiyi veriliş — Ölümdən 24 saat əvvəl.



Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Azərbaycanın Milli Qəhrəmanları!

Flaşmob — son vaxtlar gənclərimiz (əsasən də küyə gedənlər) arasında çox populyarlaşan bir ifadədir. Bəs bu flashmob ümumiyyətlə nədir? Bu kimi tədbirlər nə məna daşıyır?!
Flaşmob bir qrup şəxslər tərəfindən əvvəlcədən hazırlanmış teatral səhnəciklərin müxtəlif məkanlarda (istər küçə olsun, istərsə də qapalı bir yer) təsadüfi insanlar qarşısında oynanılmasına deyilir. Məsələn, min bir əziyyətlə ailəsinə çörək pulu qazanan Əhməd kişi evə qayıdarkən görür ki, qəfil kimsə yolun ortasında huşunu itirdi… Həyatı onsuz da başdan-ayağa böyük bir stress olan Əhməd kişi bambılizmin son həddindən əziyyət çəkən cavana köməyə qaçır, bu zaman kənarda durub müşahidə edən digər şəxslər də yerə uzanırlar… Əhməd kişi şokdadı… Sən demə bu səhnəcikdir… Sən demə bu fərqli olmaq deməkdir… Sən demə bu flaşmobdur. Əhsən.

Flaşmobun atası amerikalı sosioloq-yazıçı Howard Rheingold hesab olunur. Məhz onun 2002-ci ildə işıq üzü görən kitabında (Ağıllı kütlə: Sosial inqilablar) ilk dəfə Flaşmob-un mahiyyəti kütləyə çatdırıldı. İlk olaraq flaşmob-lar cəmiyyətə sosial zəmində təsir etmək üçün bir vasitə kimi düşünülürdü. İlk aksiya Nyu-Yorkda 2003-ci ildə planlaşdırılsa da, polis “qanunsuz aksiyanın” qarşısını alır, amma çox keçmir ki, aksiya başqa bir məkanda baş tutur və flaşmob ideyası virus kimi bütün yer kürəsinə yayılır.
Post-sovet məkanında, əsasən də Rusiya, Ukrayna və Belorusda flaşmobdan siyasi etirazlar üçün istifadə olunur. Məsələn, Belorusiyada etiraz aksiyaları qadağa edildiyindən proqressiv gənclər müxtəlif siyasi flaşmoblardan istifadə edir — seçki komisiyasının önündə seçki nəticələrinin ictimai şəkildə cırılması səhnəsi və yaxud Lukaşenkonun çıxışının küçələrdəki ekranlar vasitəsi ilə yayımı zamanı bir qrup gəncin ekranlara arxalarını çevirməsini misal gətirmək olar.
Azərbaycanda da flaşmoblar yayılmağa başlayıb. Amma bizdə hər şeydə olduğu kimi burada da özünə məxsusluq var — bizim flaşmober-lər yalnız onun bunun zir-zibilini təkrar etməklə məşğuldular. Maykl Ceksona, Halloween-ə həsr olunmuş flaşmoblar bu silsilədəndir.

Azərbaycanın xalq artisti, mərhum Mikayıl Ceksonun xatirəsinə həsr olunmuş milli flaşmob.
Onu da qeyd edim ki, Azərbaycan flaşmober-lərinin əksəriyyəti tələbələrdir.

Azərbaycan xalqının sevimli milli bayramı — Halloween-ə həsr olunmuş növbəti flaşmob.
Gəlin bizim flashmober-lərin son işlərini analiz edək (yuxarıda təqdim olunmuş video vasitəsiylə). Göründüyü kimi, milli flaşmober-lər dədə-baba bayramları olan Halloween-ə həsr edilmiş bu aksiyaya əməlli-başlı hazırlıq görülüblər. Özü də professional qrimlər, maskalar vasitəsi ilə. Çox güman ki, onları hansısa “pul yumaq” üçün nəzərdə tutulan qeyri-hökumət təşkilatı maliyyələşdirir. Xeyli adam da toplaya biliblər — bu isə bizim gəncliyin nə qədər deqradasiyaya uğradığının göstəricisidir…
Məndə bir sual yaranır — görəsən Xocalı soyqırımına aid bir flaşmob keçirilsə bu qədər canfəşanlıq edən olar? Əlbət ki, yox. Kölə millət üçün hər zaman digərlərinin malı, ənənələri, bayramları daha əziz olur. Birdə ki, oğlanların 90% ora “qız tutmaq” üçün gedir… nə flaşmob?! 😀
Nəsə. Atalar yaxşı deyib, utanmasan, oynamağa nə var ki?! Allah ağıl versin.
Fikirlər mənim şəxsi subyektiv fikrimdir. Ürəyinizə çox almayın. 😉
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Flaşmob

Bü gün nəhayət ki, vaxt tapıb Park Bulvarda yerləşən Park Cinema-ya baş çəkdim. Açığı baxılası fərli film də yox idi. Müqayisə üçün bir 3D animasiya seçdik (Союз зверей 3D), o da ki, sən demə mənasızlıqda bəlkə də bu ilin nömrə biridir. Nəsə. Beləliklə, kinoteatr “Azərbaycan”-la Park Cinema-nı müqayisə etmək üçün kifayət qədər informasiya topladım və Sizlərlə bölüşürəm.
Başlayaq. İlk öncə hər kəsi əvəzolunmaz kassalar qarşılayır. Park Cinema-da kassalar daha müasir və deyərdim interaktivdir. Bəs qiymətlər?! Bu yaxınlara kimi monopolist kinoteatr kimi fəaliyyət göstərən kinoteatr “Azərbaycan” Park Cinema-nın açılışından sonra analoqu olmayan qiymətlərində tutarlı korrektələr etdi. Qiymətlər 2 dəfə endirildi, amma nə faydası — kütlə daha cazibəli və müasir görünən Park Cinema-nı seçir. Burda deyiblər — kimin əvvəli, kimin axırı.

Gəlin qiymətlərə nəzər salaq — Park Cinema-da bir seansın qiyməti (bir nəfər üçün) — 6 manat təşkil edir. Kinoteatr “Azərbaycan”-da da bu qiymət artıq 6 manatdır. Burada bərabərlik hökm sürur.
Bildiyimiz kimi, 3D filmlərə baxmaq üçün eynəklərdən istifadə olunur. Eynəklərin keyfiyyətinə görə kinoteatr “Azərbaycan” irəlidədir. Rus demişkən, более того, hər ikisini istifadə edəndən sonra, məndə belə təsəvvür yarandı ki, “Azərbaycan”-da istifadə olunan eynəklər daha yüksək səviyyəlidir (Dolby Stereo dəstəkli və sair). Park Cinema-dakı eynəklər xarici görkəmindən belə ucuz mal təsiri bağışlayır. Eynəyin çatışmamazlıqlarından onun ağırlığını (qulaqları yara edir), keyfiyyətsizliyini (ekranlar əcaib cızıqlı, dumanlı və ləkəlidir), həmçinin 3D effektin çatdırılmasında zəifliyini qeyd edə bilərəm. “Azərbaycan”-dakılar istifadədə daha rahat və keyfiyyətlidır, həmçinin 3D effektləri daha canlı çatdırır.
Eynəklərin keyfiyyətsizliyinin digər təsdiqi — “Azərbaycan”-da baxdığım filmlərdən sonra gözlərim heç ağrımadı, amma Park Cinema-da baxdığım filmdən sonra hələ də özünə gəlmir.
Zalın tərtibatı, müasirliyi və quruluşunda Park Cinema şəksiz liderdir. Zallar ideal təmizlik təəsuratı yaradır. Filmlər daha böyük səhnədə göstərilir.
Bir kinoman kimi mən filmlərə baxmaq üçün yenə də “Azərbaycan”-ı seçəcəm. Niyə?! Ola bilsin bu konservativliyimdən irəli gəlir, amma kinoteatr “Azərbaycan” sırf filmlərə baxmaq üçün gözəl məkandır. Park Cinema isə gününü şoppinqdə keçirib, müasir və baxımlı kafelərdə istirahət edib və sonra vaxtını öldürmək xatirinə filmə baxanlar üçün ideal seçimdir. Əslində oradakı kinoteatr elə bunun üçün də nəzərdə tutulur. Kütlə (əsasən də küyə gedənlər — типа, это круто) Park Cinema-nı sevəcək, buna əminəm.
Lap yadımdan çıxmışdı — Park Cinema-da pop-korndan əcaib ətir gəlir, duzu azdı. 🙂 Coca-Cola isə “Azərbaycan”-dan fərqli olaraq xüsusi kağız stəkanlara süzülmür, birbaşa elə butulkada verilir. Bu da yaxşı hal deyil.
Nəticə:
Azərbaycan — sırf filmlərə baxmaq üçün gözəl məkan.
Park Cinema — şoppinq, gözəl kafelərdə istirahət və yalnız sonda kinoteatr.
Hər ikisinin ən böyük çatışmamazlıqları — Azərbaycan dilinə bir dövlət dili kimi əhəmiyyət verilməməsidir. Bu özünü hər şeydə göstərir — adi bilətlərdən tutmuş filmlərə kimi. Yəni öz dilimizdə adicə biletləri çap etmək belə qəbahətdir?!
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
“Park Cinema” (+3D) açıldı və ucuz qiymətlərlə təəccübləndirdi!

Türkiyə – Ermənistan sərhədlərinə dair öncə qısaca yazmışdım. Amma rastlaşdığım növbəti xəbər məni bir daha bu mövzuya qayıtmağıma vadar etdi. Deməli Ermənistanın Armtoday xəbər agentliyi belə bir başlıqla xəbər yayıb — Türkiyədən Ermənistana 9 kiloqram qızıl keçirmək cəhdinin qarşısı alınıb. Ən maraqlısı isə bu olay Yerevan-İstanbul (!) marşrutu ilə hərəkət edən avtobusda baş verib.

Bax belə. Əgər sərhədlər bağlıdırsa, əgər heç bir gediş-gəliş yoxdursa, əgər Türkiyə höküməti bizi buna inandırmağa çalışırsa… onda necə ola bilər ki, Ermənistandan Türkiyəyə birbaşa (Gürcüstandan deyil!) sərnişin avtobus reysləri işləsin?! Maraqlıdır. Yaxud elə həmin Armtoday dərgisində ermənilər İstanbul – Yerevan aviareysinin bahalığından gileylənirlər. Sual olunur, əgər sərhədlər bağlıdırsa, onda ermənilər heç bir maneə olmadan necə təyyarəyə və ya avtobusa oturub birbaşa İstanbula (və yaxud əks istiqamətdə) gedə bilərlər?!
Nəsə, mən bu işdən bir şey anlamadım. Əgər sərhədlər açılıbsa, onda bu türk abilərin qurduğu “Türkiyə-Ermənistan sərhədləri” adlı bu gülünc teatr nəyə gərəkdir? Kimi aldadırlar? Azərbaycan xalqını? Onsuz da aldatdınız, aldatmadınız, ay türk abilər, səsimiz çıxan deyil…
Bəlkə Sizin bildiyiniz gizli mətləblər var? Bölüşün.
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Türkiyə – Ermənistan sərhədləri. Mif və reallıqlar

Artıq kompüter oyunlarını oynamaq monitorun qarşısında oturub, coystiklə hərəkətlərdən ibarət olmayacaq. İndi gamer-lər monitor önündə aktiv hərəkətlər edib, müxtəlif tapşırıqları yerinə yetirməlidirlər… 7-ci nəsil oyun konsolları möcüzələr yaratmaqda davam edir, oyunlarda hər şey sanki canlı olaraq baş verir.
İlk inqilabı bu yolda Nintendo Wii etdi. Amma daha güclü rəqiblər (Sony və Microsoft) rəqiblər birazda irəli getmək fikrindədilər.
Sony isə Playstation3 üçün Sony Move-u təqdim etdi. Videoya tamaşa edin:

Amma Microsoft-un cavabı daha möhtəşəm oldu. Sony Move və Wii-də hərəkət üçün idarə etmə pultu lazım olursa, xBox 360-da sadəcə əliniz kifayət edər. 😉 Texnologiyanın adı xBox 360 Kinect adlanır və tezliklə satışda olacaq. Super! Artıq keçmiş sovet ölkələri üçün də lokalizasiya işlərinə başlanıb, deməli bizə də gəlib çıxacaq.
Microsoft xBox 360 Kinetic real həyatda:


Rəqabət gözəl xüsusiyyətdir. Tərəqqinin əsas təməli.
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Oyun konsolları. xBox 360, PlayStation 3, Wii

Qarabağ bir yana, bizim rəşadətli nəqliyyat müfəttişləri ilə sürücülər arasında qarşıdurma davam edir. Qalib tərəf daha qüdrətli müfəttişlərdir. Sürücülər isə qara milləti təmsil etdiklərindən, hələ ki, susmağı daha üstün tuturlar.

Yolumu gedib, ANS CM-ə qulaq asırdım. Birdən İsti-istinin əvəzolunmaz aparıcısı Mətanət bacı Xəzər TV-yə xas üslubda müfəttişin taksi sürücüsünü öldürməsi xəbərini anons etdi. Rəsmi açıqlamadan sonra hadisə şahidlərinə söz verildi. Hər kəs bir nəfər kimi iddia etdi ki, müfəttiş qanunsuz olaraq (bir sadə vətəndaş kimi mən də bu qanunsuzluğun dəfələrlə şahidi olmuşam) sürücün avtomobilindən dövlət nömrə nişanını açıb. Buna etiraz edən sürücü ilə (özü də yaşlı birisi olub) müfəttiş arasında xoşagəlməz mübahisə baş verib və müfəttiş eləmə tənbəllik, biçarə sürücünün sifətinə var gücü ilə yumruq ilişdirib. Aldığı zərbədən dili qatlanan yazıq qoca elə yerindəcə canını tapşırıb. Müfəttiş isə xüsusi “цинизм” göstərərək, sanki heç nə olmamış kimi can verən sürücüyə fikir vermədən maşınına oturub, nömrənidə (!) özüylə götürərək hadisə yerindən uzaqlaşıb. Bu hadisə açığı məni bir vətəndaş kimi şoka saldı. Məgər bu cılız məmur öz cəzasızlığına bu qədər əmindir ki, artıq insan həyatına belə saymamazlıqla yanaşır?!
Bu azmış kimi, Nəqliyyat Nazirliyinin hörmətli sözcüsü Namiq Həsənov aşağıdakıları bildirib: “Mərhum taksi sürücüsü xidməti maşını ilə hərəkətdə olan Nəqliyyat Departamentinin işcisini saxlatdıraraq dövlət rüsumunu necə və hara ödəmək barədə soruşub. Bizim əməkdaş da ona prosedur qaydalarını başa salaraq gedib. Departament işçisi yenidən geri qayıdaraq həmin ərazidən keçərkən taksi sürücüsünün yerə yıxıldıını görüb. Dərhal təcili yardım çağırıb, polis əməkdaşları və Nəqliyyat Nazirliyinə məlumat verib”.
Çox maraqlıdır, Azərbaycan reallığında hansı sürücü öz xoşuna gedib müfəttişə “ilişər”? Bu lap Rusiyanın məşhur Comedy Club rezidentlərinin oynadığı bir traqi-komik səhnəni xatırladır — “Skripaç”. Yazıq skripaç. Hadisələr demək olar ki, eynidir.

Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Nəqliyyat müfəttişləri vs. Sürücülər

Havaların soyumasına baxmayaraq, Rusiyanın siyasi gedişləri yaponları yandırıb-yaxır. Belə ki, prezident Medvedevin Kuril adalarına baş çəkməsi “uzkoqlazıy”-ları yaman əsəbləşdirib, hətta səfirlərini belə geri çağırıblar.
Xatırladım ki, bu adaları Yaponiya özününki hesab edir və bu adalara dair hər hansı bir addımı həssaslıqla izləyir. Rus şovinizmi bizlərə yaxşı məlumdur — cənab Medvedevin özünə məxsus “цинизм”-i isə hədd bilmir — o bu adaları məhz Yapon avtomobilində gəzib dolaşıb. Yazıq yaponların isə rus ayısına qarşı çıxaracağı tutarlı bir şey yoxdur. Uzaq başı texnikalarının Rusiyada satışına embarqo qoyacaqlar, amma bundan da yalnız özləri uduzacaq.
Bu arada Almaniyada “cəhənnəmin qapıları” açıldı. Mötəbər The Daily Mail dərgisinin xəbər verdiyinə görə Almaniyanın kiçik və sakit şəhərlərindən olan Schmalkalden-də şeytanın rezidensiyası açılıb — gecə saatlarına yer öz-özünə çökməsi nəticəsində 20 metr dərinlikdə bir quyu yaranıb. Özü də elə-belə quyu yox, düz 40 metr enində. Xatırladım ki, bu 2010-cu ildə yaranan bu quyu sayca şeytanın 2-ci rezidensiyasıdır. Bundan öncə buna bənzər quyu Qvatemalada yaranmışdı (ABS News).


Və sonda. Yenidən Türkiyə Ermənistan sərhədlərinin “açılması” söz-söhbəti aktuallaşıb. Sual olunur, sərhədlər guya bağlı idi ki, açıla da?! Əfsuslar olsun, amma qardaş Türkiyə və düşmən Ermənistan arasında gündəlik təyarə reysləri fəaliyyət göstərir, xüsusi postlar vasitəsi ilə İqdırdan mal mübadiləsi gedir, hələ mən Gürcüstanı ötüb keçən türk TİR-lərini demirəm. Yoxsa Ermənistanda fəaliyyət göstərən türk iş adamları görünməz olub? Görəsən bu “sərhəd açılması” məsələsi ilə kimləri aldatmaq istəyirlər? Əslində mən Türkiyənin bu addımını qınamıram, hərçənd buna səbəb məhz Azərbaycandır və onun atdığı addımlardır. Rusların gözəl sözü var — что посеешь, то и пожнешь.
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Son olaylar. Nələr baş verir?!

İntellektual gənclərimiz hal-hazırda seçim qarşısındadır — ya kosmopolit olub, hər şeyə göz yummaq, ya da milliyyətçi olub vətənpərvər rolunu oynamaq. Passiv və biganə gənclər də var — onlar Üzeyir və Röya həvəskarlarıdır ki, yaltaqlığı əsas həyat kredoları kimi seçiblər — onları “intellektuallar” kateqoriyasına aid etmirəm.
Müharibə şəraitində yaşayan Azərbaycan üçün biz kim olmalıyıq? Gəlin bu suala birgə cavab tapaq (qısa təhlillə).

Kosmopolitlər. Kosmopolit — hər şeyə insanlıq, haqq prizmasından baxan insanlara deyilir. Kosmopolitlər insanlığı vətən, milliyyət, dindən üstün tuturlar. İlk kosmopolit adət üzrə yunan filosofu Dioqen hesab edilir. Dioqen də bildiyimiz kimi ifrat pofiqizmdən əziyyət çəkirmiş. Belə olan halda bizə kosmopolitlik yaraşır?
Gəlin elə ondan başlayaq ki, biz Azərbaycanlılar (türklər) özü-özlüyümüzdə çox kosmopolit bir millətik. Digər millətlərə qarşı çox tolerant və səbrliyik, buna görə də tarix boyu əziyyət çəkmişik. Müasir qloballaşan dövrümüzdə əslində kosmopolitizm yaxşı xüsusiyyətdir, amma baxır nə (kim) ilə müqayisədə. Məsələn, əgər bizim düşmənimiz qatı milliyyətçidirsə (necə ki, aşağıda göstərilən videoda bu öz əksini tapır), onda bizə kosmopolitlik yaraşmaz. Biz bundan yalnız ziyan çəkə bilərik — ya Dioqen kimi pofiqist olmalıyıq, ya da ki vətənə tüpürüb buradan getməliyik.
Milliyyətçilər. Milliyyətçi kosmopolitdən fərqli olaraq öz millətini hər şeydən üstün tutur. Millətçiləri əslində bir neçə növə bölmək olar — sadəcə vətənpərvərlər, radikal milliyyətçilər, neomilliyyətçilər və s. Milliyyətçiliyin ən iyrənc forması — şovinizmdir.
Azərbaycanda fikrimcə 2 növ milliyyətçilik var. Birinci növə aidiyyatı olanlar kimlərinsə təsir dairəsinə düşüb bambılızmdən əziyyət çəkənlərdir. Adət üzrə savadsız olan bu insanlar əslində “türkçülüyün” təbliğini əməldə deyil, yalnız sözdə, populist çıxış və yazılarda ifadə edirlər. Özü də mənasız və iyrənc formada. Bu tip təbliğat da əks təsir verir, kütlə türkçülük, milliyyətçilik ideyalarından iyrənir.
İkinci növ milliyyətçilərimiz isə sırf vətən, millət üçün çalışanlardır. Bunlar əsl vətənpərvərlərdir və adətən populist çağırışlardan uzaq olur, öz vətənpərvərliklərini əməldə sübut edirlər. Vətənpərvərlərin özünü də 2 yerə bölərdim — 1-ci tipə aid olan şəxslər öz missiyalarına qlobalcasına yanaşır — əsas ideologiyaları kimi Qarabağı, türkcülüyü, millətçiliyi seçirlər, 2-ci tip isə əsasən ölkə daxili sosial, siyasi haqsızlıqlara qarşı mübarizə aparırlar.
Bu qısa təhlildən belə nəticə çıxarmaq olar ki, hal-hazırki dönəmdə bizə əsasən sağlam təfəkkürlü əsl milliyyətçi gənclər lazımdır. 
Nəsə. Gəlin erməni təbliğat maşınının Avropa üçün hazırladığı bir video rolikə tamaşa edək.
Onu da qeyd edim ki, ermənilər burada bizi (özlərindən fərqli olaraq) sivil olmayan qiyafədə təqdim etməyə çalışsalar da, Azərbaycanlıların xroniki kosmopolitizmi qalib gəlib. Nəzərə alsaq ki, film Avropa üçün nəzərdə tutulub, onda elə belə yaxşıdı. Qoy bizi kosmopolit hesab etsinlər, amma qəlbən milliyyətçi olmağı unutmayaq.



Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Növbəti Erməni təbliğatı (Video)

Amerikada maraqlı bir eksperiment keçirilib. McDonalds-dan alınan və uşaq yeməyi kimi qələmə verilən “Happy Meal!” yarım il saxlandıqdan sonra belə xarab olmayıb!
Britaniyanın mötəbər The Daily Mail dərgisinin verdiyi xəbərə görə, xanım Sally Davies (sənətcə foto-rəssamdır) tərəfindən keçirilən eksperiment maraqlı və eyni zamanda dəhşətli nəticələr əldə edib. Eksperimentin hər günü “Happy Meal”-ın şəkili çəkilib. McDonalds möcüzəsi bu müddət ərzində nəinki xarab olmayıb, hətta yüngülcə belə kiflənməyib. Yeganə dəyişiklik — 6 ay ərzində “Xoşbəxt qida” bərkiyib olub daş parçası.




Bu da bir daha McDonalds məhsullarının insan orqanizmi üçün katastrofik dərəcədə qorxulu olmasının növbəti sübutudur.
Bundan əvvəl bu tipdə bir neçə testlər keçirilib. Məsələn, Nyu-Yorklu bir araşdırıcı öz üzərində eksperiment aparıb — o 30 gün ərzində yalnız McDonalds məhsulları ilə qidalanıb. Nəticədə 33 yaşlı tam sağlam insan 30 gün ərzində 11 kilo kökəlib, onda ürək sancıları, qaraciyərin bərkiməsi, həmçinin mədə-bağırsaq problemləri müşahidə olunub. Eksperiment yarımçıq bitib, eksperimentator isə düz 2 il müalicə almalı olub.
Bax belə. Görəsən bütün bu faktlar bizimkiləri McDonalds məhsullarından imtina etməyə bəs edəcək? Fikrimcə yox.

• Birincisi, bizim millət McDonalds-a ya qız (oğlan) “tutmağa” gedir (adətən Bluetooth-la), ya da “risovkalığa”.
• İkincisi, camaat rayondan gəlib McDonalds-da oturmağı, nəsə yeməyi “sverx-prestij” hesab edir.
• Üçüncüsü isə, sağlamlığımıza “biganə” yanaşma adətimizi nəzərə alıb, indi hər kəs deyəcək — guya yediyimiz digər qidalar fərlidir? Əşi, bas getsin…

Bu arada McDonalds məhsulları həqiqətən dadlı olur. 🙂
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Fast food və ya millət qırılır