Flaşmob — son vaxtlar gənclərimiz (əsasən də küyə gedənlər) arasında çox populyarlaşan bir ifadədir. Bəs bu flashmob ümumiyyətlə nədir? Bu kimi tədbirlər nə məna daşıyır?!
Flaşmob bir qrup şəxslər tərəfindən əvvəlcədən hazırlanmış teatral səhnəciklərin müxtəlif məkanlarda (istər küçə olsun, istərsə də qapalı bir yer) təsadüfi insanlar qarşısında oynanılmasına deyilir. Məsələn, min bir əziyyətlə ailəsinə çörək pulu qazanan Əhməd kişi evə qayıdarkən görür ki, qəfil kimsə yolun ortasında huşunu itirdi… Həyatı onsuz da başdan-ayağa böyük bir stress olan Əhməd kişi bambılizmin son həddindən əziyyət çəkən cavana köməyə qaçır, bu zaman kənarda durub müşahidə edən digər şəxslər də yerə uzanırlar… Əhməd kişi şokdadı… Sən demə bu səhnəcikdir… Sən demə bu fərqli olmaq deməkdir… Sən demə bu flaşmobdur. Əhsən.

Flaşmobun atası amerikalı sosioloq-yazıçı Howard Rheingold hesab olunur. Məhz onun 2002-ci ildə işıq üzü görən kitabında (Ağıllı kütlə: Sosial inqilablar) ilk dəfə Flaşmob-un mahiyyəti kütləyə çatdırıldı. İlk olaraq flaşmob-lar cəmiyyətə sosial zəmində təsir etmək üçün bir vasitə kimi düşünülürdü. İlk aksiya Nyu-Yorkda 2003-ci ildə planlaşdırılsa da, polis “qanunsuz aksiyanın” qarşısını alır, amma çox keçmir ki, aksiya başqa bir məkanda baş tutur və flaşmob ideyası virus kimi bütün yer kürəsinə yayılır.
Post-sovet məkanında, əsasən də Rusiya, Ukrayna və Belorusda flaşmobdan siyasi etirazlar üçün istifadə olunur. Məsələn, Belorusiyada etiraz aksiyaları qadağa edildiyindən proqressiv gənclər müxtəlif siyasi flaşmoblardan istifadə edir — seçki komisiyasının önündə seçki nəticələrinin ictimai şəkildə cırılması səhnəsi və yaxud Lukaşenkonun çıxışının küçələrdəki ekranlar vasitəsi ilə yayımı zamanı bir qrup gəncin ekranlara arxalarını çevirməsini misal gətirmək olar.
Azərbaycanda da flaşmoblar yayılmağa başlayıb. Amma bizdə hər şeydə olduğu kimi burada da özünə məxsusluq var — bizim flaşmober-lər yalnız onun bunun zir-zibilini təkrar etməklə məşğuldular. Maykl Ceksona, Halloween-ə həsr olunmuş flaşmoblar bu silsilədəndir.

Azərbaycanın xalq artisti, mərhum Mikayıl Ceksonun xatirəsinə həsr olunmuş milli flaşmob.
Onu da qeyd edim ki, Azərbaycan flaşmober-lərinin əksəriyyəti tələbələrdir.

Azərbaycan xalqının sevimli milli bayramı — Halloween-ə həsr olunmuş növbəti flaşmob.
Gəlin bizim flashmober-lərin son işlərini analiz edək (yuxarıda təqdim olunmuş video vasitəsiylə). Göründüyü kimi, milli flaşmober-lər dədə-baba bayramları olan Halloween-ə həsr edilmiş bu aksiyaya əməlli-başlı hazırlıq görülüblər. Özü də professional qrimlər, maskalar vasitəsi ilə. Çox güman ki, onları hansısa “pul yumaq” üçün nəzərdə tutulan qeyri-hökumət təşkilatı maliyyələşdirir. Xeyli adam da toplaya biliblər — bu isə bizim gəncliyin nə qədər deqradasiyaya uğradığının göstəricisidir…
Məndə bir sual yaranır — görəsən Xocalı soyqırımına aid bir flaşmob keçirilsə bu qədər canfəşanlıq edən olar? Əlbət ki, yox. Kölə millət üçün hər zaman digərlərinin malı, ənənələri, bayramları daha əziz olur. Birdə ki, oğlanların 90% ora “qız tutmaq” üçün gedir… nə flaşmob?! 😀
Nəsə. Atalar yaxşı deyib, utanmasan, oynamağa nə var ki?! Allah ağıl versin.
Fikirlər mənim şəxsi subyektiv fikrimdir. Ürəyinizə çox almayın. 😉
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Flaşmob

Bü gün nəhayət ki, vaxt tapıb Park Bulvarda yerləşən Park Cinema-ya baş çəkdim. Açığı baxılası fərli film də yox idi. Müqayisə üçün bir 3D animasiya seçdik (Союз зверей 3D), o da ki, sən demə mənasızlıqda bəlkə də bu ilin nömrə biridir. Nəsə. Beləliklə, kinoteatr “Azərbaycan”-la Park Cinema-nı müqayisə etmək üçün kifayət qədər informasiya topladım və Sizlərlə bölüşürəm.
Başlayaq. İlk öncə hər kəsi əvəzolunmaz kassalar qarşılayır. Park Cinema-da kassalar daha müasir və deyərdim interaktivdir. Bəs qiymətlər?! Bu yaxınlara kimi monopolist kinoteatr kimi fəaliyyət göstərən kinoteatr “Azərbaycan” Park Cinema-nın açılışından sonra analoqu olmayan qiymətlərində tutarlı korrektələr etdi. Qiymətlər 2 dəfə endirildi, amma nə faydası — kütlə daha cazibəli və müasir görünən Park Cinema-nı seçir. Burda deyiblər — kimin əvvəli, kimin axırı.

Gəlin qiymətlərə nəzər salaq — Park Cinema-da bir seansın qiyməti (bir nəfər üçün) — 6 manat təşkil edir. Kinoteatr “Azərbaycan”-da da bu qiymət artıq 6 manatdır. Burada bərabərlik hökm sürur.
Bildiyimiz kimi, 3D filmlərə baxmaq üçün eynəklərdən istifadə olunur. Eynəklərin keyfiyyətinə görə kinoteatr “Azərbaycan” irəlidədir. Rus demişkən, более того, hər ikisini istifadə edəndən sonra, məndə belə təsəvvür yarandı ki, “Azərbaycan”-da istifadə olunan eynəklər daha yüksək səviyyəlidir (Dolby Stereo dəstəkli və sair). Park Cinema-dakı eynəklər xarici görkəmindən belə ucuz mal təsiri bağışlayır. Eynəyin çatışmamazlıqlarından onun ağırlığını (qulaqları yara edir), keyfiyyətsizliyini (ekranlar əcaib cızıqlı, dumanlı və ləkəlidir), həmçinin 3D effektin çatdırılmasında zəifliyini qeyd edə bilərəm. “Azərbaycan”-dakılar istifadədə daha rahat və keyfiyyətlidır, həmçinin 3D effektləri daha canlı çatdırır.
Eynəklərin keyfiyyətsizliyinin digər təsdiqi — “Azərbaycan”-da baxdığım filmlərdən sonra gözlərim heç ağrımadı, amma Park Cinema-da baxdığım filmdən sonra hələ də özünə gəlmir.
Zalın tərtibatı, müasirliyi və quruluşunda Park Cinema şəksiz liderdir. Zallar ideal təmizlik təəsuratı yaradır. Filmlər daha böyük səhnədə göstərilir.
Bir kinoman kimi mən filmlərə baxmaq üçün yenə də “Azərbaycan”-ı seçəcəm. Niyə?! Ola bilsin bu konservativliyimdən irəli gəlir, amma kinoteatr “Azərbaycan” sırf filmlərə baxmaq üçün gözəl məkandır. Park Cinema isə gününü şoppinqdə keçirib, müasir və baxımlı kafelərdə istirahət edib və sonra vaxtını öldürmək xatirinə filmə baxanlar üçün ideal seçimdir. Əslində oradakı kinoteatr elə bunun üçün də nəzərdə tutulur. Kütlə (əsasən də küyə gedənlər — типа, это круто) Park Cinema-nı sevəcək, buna əminəm.
Lap yadımdan çıxmışdı — Park Cinema-da pop-korndan əcaib ətir gəlir, duzu azdı. 🙂 Coca-Cola isə “Azərbaycan”-dan fərqli olaraq xüsusi kağız stəkanlara süzülmür, birbaşa elə butulkada verilir. Bu da yaxşı hal deyil.
Nəticə:
Azərbaycan — sırf filmlərə baxmaq üçün gözəl məkan.
Park Cinema — şoppinq, gözəl kafelərdə istirahət və yalnız sonda kinoteatr.
Hər ikisinin ən böyük çatışmamazlıqları — Azərbaycan dilinə bir dövlət dili kimi əhəmiyyət verilməməsidir. Bu özünü hər şeydə göstərir — adi bilətlərdən tutmuş filmlərə kimi. Yəni öz dilimizdə adicə biletləri çap etmək belə qəbahətdir?!
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
“Park Cinema” (+3D) açıldı və ucuz qiymətlərlə təəccübləndirdi!

Türkiyə – Ermənistan sərhədlərinə dair öncə qısaca yazmışdım. Amma rastlaşdığım növbəti xəbər məni bir daha bu mövzuya qayıtmağıma vadar etdi. Deməli Ermənistanın Armtoday xəbər agentliyi belə bir başlıqla xəbər yayıb — Türkiyədən Ermənistana 9 kiloqram qızıl keçirmək cəhdinin qarşısı alınıb. Ən maraqlısı isə bu olay Yerevan-İstanbul (!) marşrutu ilə hərəkət edən avtobusda baş verib.

Bax belə. Əgər sərhədlər bağlıdırsa, əgər heç bir gediş-gəliş yoxdursa, əgər Türkiyə höküməti bizi buna inandırmağa çalışırsa… onda necə ola bilər ki, Ermənistandan Türkiyəyə birbaşa (Gürcüstandan deyil!) sərnişin avtobus reysləri işləsin?! Maraqlıdır. Yaxud elə həmin Armtoday dərgisində ermənilər İstanbul – Yerevan aviareysinin bahalığından gileylənirlər. Sual olunur, əgər sərhədlər bağlıdırsa, onda ermənilər heç bir maneə olmadan necə təyyarəyə və ya avtobusa oturub birbaşa İstanbula (və yaxud əks istiqamətdə) gedə bilərlər?!
Nəsə, mən bu işdən bir şey anlamadım. Əgər sərhədlər açılıbsa, onda bu türk abilərin qurduğu “Türkiyə-Ermənistan sərhədləri” adlı bu gülünc teatr nəyə gərəkdir? Kimi aldadırlar? Azərbaycan xalqını? Onsuz da aldatdınız, aldatmadınız, ay türk abilər, səsimiz çıxan deyil…
Bəlkə Sizin bildiyiniz gizli mətləblər var? Bölüşün.
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Türkiyə – Ermənistan sərhədləri. Mif və reallıqlar

Artıq kompüter oyunlarını oynamaq monitorun qarşısında oturub, coystiklə hərəkətlərdən ibarət olmayacaq. İndi gamer-lər monitor önündə aktiv hərəkətlər edib, müxtəlif tapşırıqları yerinə yetirməlidirlər… 7-ci nəsil oyun konsolları möcüzələr yaratmaqda davam edir, oyunlarda hər şey sanki canlı olaraq baş verir.
İlk inqilabı bu yolda Nintendo Wii etdi. Amma daha güclü rəqiblər (Sony və Microsoft) rəqiblər birazda irəli getmək fikrindədilər.
Sony isə Playstation3 üçün Sony Move-u təqdim etdi. Videoya tamaşa edin:

Amma Microsoft-un cavabı daha möhtəşəm oldu. Sony Move və Wii-də hərəkət üçün idarə etmə pultu lazım olursa, xBox 360-da sadəcə əliniz kifayət edər. 😉 Texnologiyanın adı xBox 360 Kinect adlanır və tezliklə satışda olacaq. Super! Artıq keçmiş sovet ölkələri üçün də lokalizasiya işlərinə başlanıb, deməli bizə də gəlib çıxacaq.
Microsoft xBox 360 Kinetic real həyatda:


Rəqabət gözəl xüsusiyyətdir. Tərəqqinin əsas təməli.
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Oyun konsolları. xBox 360, PlayStation 3, Wii

Ənənəvi rubrika, ənənəvi 10 ballıq şkala. Budəfəki qurbanlarımız bunlardır — Призрак (The Ghost Writer), Временная петля (Los cronocrímenes), Начало (Inception), Копы в глубоком запасе (The Other Guys), Стоун (Stone), Высота (Altitude), Мегамозг (Megamind), Эксперимент (The Experiment). Başlayaq.
Призрак (The Ghost Writer)
Metr Roman Polanskinin növbəti şah əsəri. Film əvvəlcə maraqsız başlasa da, son 40-50 dəqiqə demək olar ki, bir göz qırpımında baxılır. Gözəl aktyor oyunu, gözəl ssenari və Polanskinin dahiyanə rejissor işi.
Film demək olar ki, real faktlar əsasında çəkilib. Baş qəhraman — hardasa Toni Bleyeri (Britaniyanın keçmiş baş naziri) təkrarlayan və bunun öhdəsindən məharətlə gələn Pierce Brosnandır. Digər qəhraman onun (baş nazirin) həyatını qələma almağa çalışan bir yazardır, amma onu bir çox qədər qaranlıq işlər gözləyir… Nəticədə gözlənilməz hadisələr baş verir və məlum olur ki, yazıq baş nazir əslində böyük bir oyunun sadə “peşka”sıdır. Siyasətlə maraqlananlara, Amerikanın guya demokratiya carçısı olduğunda israr edənlərə bu filmə baxmağı məsləhət bilirəm.
Onu da qeyd edim ki, məhz bu filmin anonsundan sonra CİA-ya (ЦРУ) “ilişdiyinə” görə Metr Roman Polanskiyə qarşı yenidən saxta zorlama işi qaldırıb, onu həbs ediblər. İndi o ev dustağıdır.
Filmdə diqqətimi cəlb edən reallıqların çatdırılmasıdır — məsələn ABŞ dövlət katibi Kandaliza Raysa oxşar bir qara dərili qadındır. İraq müharibəsinin əsas səbəbkarı kimi tanınan Halliburton şirkəti də buradadır — Hatherton kimi. Ən əsası isə CİA-nın əsas ideologiyası “bütün dünyanı anglo-sakslar idarə etməlidir” Tony Blair üçün (filmdəki baş qəhrəman üçün də) keçərli deyil — çünki o əslən şotlanddır. Ümumiyyətlə, bu filmdə yer alan gizli mesajları anlamaq üçün gərək filmə ən azı 2-3 dəfə baxasan.
Super filmdir. Qiymətim 10 ballıq şkala ilə 10 bal!

***
Временная петля (Los cronocrímenes)
Fantastika janrında çəkilmiş gözəl ssenarili bir İspan filmidir. Filmin gözəl ideyası var — zamanın tələsinə düşən bir insan. O bu tələdən çıxmaq üçün nə edirsə, hər şey hədərdir… Hər şey yenidən təkrar olur.
Ssenarini qısaca danışım. Bir ailə bağ evində istirahət edir. Evin kişisi binoklla ora-bura baxıb, müşahidə etməyi çox sevir. Bir gün müşahidələr zamanı görür ki, bəs bir başı sarıqlı insan yarı çılpaq bir qızı öldürmək istəyir… Köməyə tələsir. Nəticədə başı sarıqlı bu insan ona da hücum edir, o qaçıb canını qurtarmaq istəyir, amma yolun azıb gəlir bir laboratoriyaya. Laborotoriya işçisindən kömək istəyən yaralı dairəvi bir aparatın içərisində gizlənir… və… məlum olur ki, bu zamanda səyahət üçün bir aparatdır. Və ən əsası məlum olur ki, o başı sarıqlı insan baş qəhramanın özüdür və onların sayı durmadan artır…
Super film, super ssenari və aktyorların gözəl oyunu. Filmdə biraz Hollywood filmlərinə xas “action” çatışmır, amma bu filmin avropa filmi olmasını və böyük kütlə deyil, məhz intellektuallar üçün nəzərdə tutulmasını nəzərə alsaq, hər şey əladır.
Qiymətim 10 ballıq şkala ilə 10 bal.

***
Начало (Inception)
Dostlar bu filmi o qədər təriflədilər ki, nəhayət mən də baxmaq qərarı verdim. İlk öncə onu qeyd edim ki, ssenari yuxarıda qeyd etdiyim filmə bənzəyir. Sadəcə orada insanlar zamanda ilişib qalırlarsa, burada yuxuda ilişib qalırlar + bu filmdə Hollywood filmlərinə xas “action” və effektlər var. Xoşuma gəldi. Gözəl aktyor oyununu qeyd etmək istəyirəm. Leonardo bu filmdə də yüksək professionallıq göstərir.
Film hardasa Matrix triloqiyasın da xatırladır. Deməli bir neçə qrup insan öz yuxularını idarə edə bilir, yuxuda qurub yaradırlar, hətta başqalarının yuxularına belə müdaxilə edə bilirlər. Bu azmış kimi onlar yuxunun içində yuxu görməyi də sınaqdan keçirirlər. Bir yuxunun içində bir yuxu, o biri yuxunun içində digər yuxu və yuxu sayı piramida şəklində artır. İş o yerə çatır ki, insalar artıq reallığı yuxuyla qarışdırırlar, yuxularda azırlar. Ssenarini tam danışmayacam. Mükəmməl ssenaridi. Rejissorun isə işinə əhsən demək qalır, gözəl çəkib.
10 ballıq şkala ilə qiymətim 10 bal (axır vaxtlar baxdığım filmlərdə seçim edirəm, ona görə demək olar ki, hər biri xoşuma gəlir).
PS. Sonda fırfıra (yula) sonsuz fırlana-fırlana qalır (bu isə yalnız yuxuda ola bilər)… Demək bizi gələcəkdə hələ Inception 2 gözləyir. 😉

***
Копы в глубоком запасе (The Other Guys)
Film yaxşı başlamışdı, amma ilk 15 dəqiqədən sonra səviyyəsizlik başladı. Özü kimi şit ssenari 2010-cu ildə çəkilmiş filmlər arasında  bircə A-Team filmində ola bilər… Aktyorların süni oyununu qeyd eləmək istəyirəm. Ümumiyyətlə, bu filmə yalnız 25-30 dəqiqə baxmağa səbrim çatdı, qalanına baxmadım, onsuzda sonluq əvvəlcədən məlum idi.
Bir də bu filmdə xoşuma gəlməyən, “qərb mentaliteti” oldu — deməli baş qəhraman olan bir polisin iş yoldaşı (o da polisdir) sözü gedən qəhramanın arvadına yeri gəldi, gəlmədi ən yaxşı halda “ilişir”, söz atır və s. Bu isə bundan ləzzət alaraq susur. Tfu. Budur Amerika dəyərləri? Bu “demokratiya” carçıları bu dəyərlərimi bizə sırımaq istəyirlər?
Film “apar tulla” silsiləsindəndir. 10 ballıq şkala ilə 0 bal.

***
Стоун (Stone)
Psixoloji triller, ailə dramı janrında çəkilmiş bir filmdir. Rollarda artıq əfsənayə çevirilən aktyorlar çəkiliblər — Robert De Niro, Edward Norton, Milla Jovovich. Amma onların gözəl oyununa baxmayaraq, artıq dəfələrlə çeynəlmiş ssenari ucbatından film xoşuma gəlmədi.
Ssenari — Stoun (Norton) adlı gənc məhbus həyatı yaşayır. Hər üç ildən bir məhbuslardan bir neçəsini azad edirlər. Stounun azadlıq qapısı isə De Niro-nun qəhramanıdır. Məhz o qərar verməlidir — azadlıq, yoxsa yenidən məhbus həyatı. Stoun rəfiqəsinin (Jovovich) köməyi ilə De Nironu yoldan çıxarır. Təqaüdə çıxmaq ərəfəsində olan qoca cavan bir xanımla məhəbbət sərgüzəşti yaşayır. Amma sonda hər şeyindən olur — ailəsindən, cavan xanımdan, işində və rahatlığından.
Filmə 10 ballıq şkala ilə 4 bal verirəm. O da aktyorların gözəl oyununa görə. Baxmaq olar. Amma yalnız bir dəfə.

***
Высота (Altitude)
Ssenari əla düşünülüb. Film psixoloji triller, qorxu (dəhşət) janrında çəkilib. Aktyorlar cavan olsalar da, oynadıqları rolların öhdəsindən məharətlə gəlirlər.
Ssenarini qısaca danışım. Deməli bir xanım öz dostlarını yığıb (4 nəfər) atasının təyyarəsi ilə gəzintiyə çıxırlar. Birdən təyyarəni qara buludlar əhatəyə alır, onlar azırlar. Bu azmış kimi, təyyarədə olan sərnişinlər (dostlar) bir-bir müəmmalı şəkildə yoxa çıxırlar. Sonda məlum olur ki, qara buludlar arasında gizlənən bir vəhşi məxluqdur. Ssenarini tam danışmayacam. Özünüz baxsanız yaxşıdır.
Bu filmə qiymətim — 10 ballıq şkala ilə 8 bal.
PS. 9 bal verəcəkdim, amma baş qəhrəman olan qızın yersiz və süni gülümsəmələrinə görə bir bal kəsməli oldum.

***
Мегамозг (Megamind)
3D animasiya janrına aid filmdir. Ssenari olduqca banal və maraqsızdır. Demək olar ki, filmdə baş verəcək bütün hadisələrin nəticəsi əvvəlcədən məlum olur. Ola bilsin 12-16 yaşlı tineycerlər üçün maraqlı gəlsin, amma mənim üçün bu film heç bir maraq kəsb etmədi.
Çəkilişə gəldikdə — 3D effektlər gözəl işlənib. Ssenarini qısaca danışım — bütün şəhərə nəzarət edən bir yaramaz qıza vurulur və birdən anlayır ki, o yaramaz deyil. =) Bir sözlə çeynənilmiş və maraqsız ssenari.
Ssenari sıfır. Dreamworks Studiyasının gözəl 3D effektlərinə görə 10 ballıq şkala ilə qiymətim 5 bal.

***
Эксперимент (The Experiment)
Psixoloji triller janrında çəkilmiş gözəl filmdir. Gözəl ssenari və aktyorların realist oyunu filmə bir anda baxmağa sövq edir. Film zamanı tamaşacı sanki bu vəhşi eksperimentin bir üzvü olur.
Bu film insanın gizli xüsusiyyətlərini üzə çıxarır, bizi düşündürməyə vadar edir.
Ssenarini qısaca danışım — ABŞ Müdafiə Nazirliyi ilə əlaqəli bir buro eksperiment keçirir. Eksperimentde istənilən adam iştirak edə bilər və eksperiment üzvlərini qəzet elanı vasitəsilə bir araya gətirilirlər. Eksprerimentin hər gününə 1000 dollar söz verilir… O səbəbdən hər kəs bu oyunun uzun müddət davam etməsində maraqlıdır.
Ekspreriment iştirakçılarını salırlar türməyə və 2 komandaya bölürlər, kimisi sadəcə dustaq, kimisi isə nəzarətçi. Elə birinci gündən aralarında münaqişə yaranır. 3-4 gündən sonra isə əsl vəhşilik və işgəncələr başlayır. Eksperimentdən əvvəl bir-birləri ilə dost olanlar, indi bir-birinin ətini yeməyə hazırdı. Gözəl və düşündürücü bir filmdir.
Bütün aktyorların, əsasən də Forest Whitaker və Adrien Brody-nin gözəl oyununu qeyd etmək istəyirəm.
10 ballıq şkala ilə qiymətim 10 bal.

Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Ən son izlədiyiniz film

Seçki qabağı təşviqat kampaniyası bağlı elan edildi. Namizədlərin çıxış etdiyi bu “4 dəqiqələr” silsiləsi qısa vaxtda kütlə arasında çox populyarlaşdı, deyərdim hətta bəziləri üçün seriallardan da əziz oldu —  millət “Yaprak Dökümü”, “Kurtlar Vadisi” və digər səviyyəsiz serialları təxirə salıb, səbirsizliklə növbəti iqtidar-müxalifət deyişməsini gözləyirdi. Amma hər şeyin sonu olduğu kimi, bu da bitdi.
Televiziyadakı debatlar bir yana, namizədlərin seçicilərlə keçirdikləri görüşlər barəsində bir neçə söz demək istəyirəm.
Realda keçirilən seçki qabağı kampaniyalardan yadımda qalanı ilk yerli porno-telekanalın əvəzolunmaz əməkdaşı Etibar Hüseynovun Yasamal camaatı ilə keçirdiyi görüş oldu. Açığı heç ondan savayı bizi gəlib ziyarət edən də olmadı — digər namizədlər bizi görməz oldular. Yəqin məhləmizin məşhur Qələbə meydanına yaxınlığı onlara pis təsir edib. Hüseynovun da görüşünün şahidi təsadüfən oldum. Maşını vermişdim məhlədəki “moyka”ların birinə, bir də gördüm ki, “moyka”nın yaxınlığında yad maşınlar peyda oldu, sonra boş bir yer tapıb mikrofon-stol gətirdilər və nəhayət mərasim sahibi müqəddəs qədəmləri ilə məhləmizdə göründü. Yasamal camaatını salamlayan kimi, cənab Hüseynovu məhlənin bütün işsiz-gücsüz, pensioner-dominoçuları əhatə etdi. Çıxışı tam dinləyə bilmədim, amma dinlədiklərim müəllifin apardığı məşhur “Sitatın sonu” verlişindən heç nə ilə fərqlənmirdi. Öz platformasından bir kəlmə də söz açmayan gözəl natiq Etibar bəy yalnız digər opponentlərini müzakirə edirdi. Edirdi, edirdi… Maşın hazır idi, mən çıxıb getdim.

Qütbün digər tərəfini təmsil edən Yeni Müsavat dərgisi isə özünəməxsus şişirtmə ilə Rauf Arifoğlunun növbəti “möhtəşəm” görüşündən dəm vurur. Görəsən o “möhtəşəm” görüş adi görüşlərdən nə ilə fərqlənir? Yoxsa onu möhtəşəm edən cənab baş redaktorun orada iştirakıdır? Vallah, bu jurnalistlər yaman ambisiyalı olurlar axı. 😉
Son günlər şok xəbərlər almaqda davam edirik. Bu dəfə şok olay İmişlidə baş verib. Yerli xəbər agentliklərinin yaydığı xəbərə görə İmişli rayonun icra başçısının müavini Saleh Səmədov rayon sakini, 4 uşaq anası olan bir qadına övladlarının qarşısında seksual xarakterli təcavüz edib. Təcavüzə məruz qalan qadın hadisədən sonra depressiyaya düşərək hətta canına qəsd etmək istəyib. İndi işi müvafiq orqanlar araşdırır. Nə deyim, müasir qoçuluq nümunəsidir. Allah mərdimazardan qorusun.
Ukrayna xalqının tualet kağızına olan sevgisi deyəsən tükənməzdir. Məlum olaydan sonra, bu dəfə Ali Rada tualet kağızı bolluğundan əziyyət çəkib. Belə ki, vergi qanunvericiliyinə ediləcək dəyişikliklərə etiraz edən on minlərlə insan Ali Rada binasını tualet kağızları ilə atəşə tutub. Niyə məhz tualet kağızı? “Ukrayna uğrunda” partiyanın rəhbər müavini xanım Kseniya Lyapina səbəbi açıqlayaraq bildirib ki, əslində kütlə Radanı yumurta atəşinə tutmaq istəyirdi, amma sonda qərar verildi ki, bu fikirdən yayınsınlar — çünki bu halda hüquq mühafizə orqanları xuliqanlıq adı ilə kütləvi həbslərə başlaya bilərdi. Ona görə ən optimal variant kimi tualet kağızı seçildi. Yenə də tualet kağızı. =)
Sitatın sonu. 😀
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Son olaylar. Nələr baş verir?!

Qarabağ bir yana, bizim rəşadətli nəqliyyat müfəttişləri ilə sürücülər arasında qarşıdurma davam edir. Qalib tərəf daha qüdrətli müfəttişlərdir. Sürücülər isə qara milləti təmsil etdiklərindən, hələ ki, susmağı daha üstün tuturlar.

Yolumu gedib, ANS CM-ə qulaq asırdım. Birdən İsti-istinin əvəzolunmaz aparıcısı Mətanət bacı Xəzər TV-yə xas üslubda müfəttişin taksi sürücüsünü öldürməsi xəbərini anons etdi. Rəsmi açıqlamadan sonra hadisə şahidlərinə söz verildi. Hər kəs bir nəfər kimi iddia etdi ki, müfəttiş qanunsuz olaraq (bir sadə vətəndaş kimi mən də bu qanunsuzluğun dəfələrlə şahidi olmuşam) sürücün avtomobilindən dövlət nömrə nişanını açıb. Buna etiraz edən sürücü ilə (özü də yaşlı birisi olub) müfəttiş arasında xoşagəlməz mübahisə baş verib və müfəttiş eləmə tənbəllik, biçarə sürücünün sifətinə var gücü ilə yumruq ilişdirib. Aldığı zərbədən dili qatlanan yazıq qoca elə yerindəcə canını tapşırıb. Müfəttiş isə xüsusi “цинизм” göstərərək, sanki heç nə olmamış kimi can verən sürücüyə fikir vermədən maşınına oturub, nömrənidə (!) özüylə götürərək hadisə yerindən uzaqlaşıb. Bu hadisə açığı məni bir vətəndaş kimi şoka saldı. Məgər bu cılız məmur öz cəzasızlığına bu qədər əmindir ki, artıq insan həyatına belə saymamazlıqla yanaşır?!
Bu azmış kimi, Nəqliyyat Nazirliyinin hörmətli sözcüsü Namiq Həsənov aşağıdakıları bildirib: “Mərhum taksi sürücüsü xidməti maşını ilə hərəkətdə olan Nəqliyyat Departamentinin işcisini saxlatdıraraq dövlət rüsumunu necə və hara ödəmək barədə soruşub. Bizim əməkdaş da ona prosedur qaydalarını başa salaraq gedib. Departament işçisi yenidən geri qayıdaraq həmin ərazidən keçərkən taksi sürücüsünün yerə yıxıldıını görüb. Dərhal təcili yardım çağırıb, polis əməkdaşları və Nəqliyyat Nazirliyinə məlumat verib”.
Çox maraqlıdır, Azərbaycan reallığında hansı sürücü öz xoşuna gedib müfəttişə “ilişər”? Bu lap Rusiyanın məşhur Comedy Club rezidentlərinin oynadığı bir traqi-komik səhnəni xatırladır — “Skripaç”. Yazıq skripaç. Hadisələr demək olar ki, eynidir.

Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Nəqliyyat müfəttişləri vs. Sürücülər

Yatmağa hazırlaşırdım ki, yeni Mercedes Benz CLS-in möhtəşəm “trailer”-i təsadüfən qarşıma çıxdı. Möhtəşəm. Sizlərlə bölüşməyə bilməzdim. 😉 Trailerdə baş rolda CLS-in yaradıcısı, əslən koreyalı olan dizayner Hubert Lee-in özü çəkilib.
Xatırladım ki, Joel Piaskowksi kimi Lee də Hyundai-ın yetirməsidir. O Kaliforniyada yerləşən “Art Center College of Design”-in məzunudur. Məhz onun üzv olduğu komandanın sayəsində Hyundai (Hyundai-KIA Motor) bir neçə il ərzində plaqiator şirkətdən özünün möhtəşəm stilistikasına malik avto-nəhəngə çevrildi. İndi isə onlar Mercedes-in görkəmini dəyişirlər. Əhsən sənə cənab Lee. Yaratdığın bu Mercedes də gözəldir!

Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Elantranı yaradan Mercedesin baş dizayneri kimi!

Keçən yazılarımda da qeyd etdiyim kimi, bir həftəyə yaxın davam edən su qıtlığından sonra, indi də Yasamalı işıq, qaz problemi öz cənginə alıb. Dünən demək olar ki, bütün Yasamalda qaz gəlməyib, gündüz saatlarında isə işıq olmayıb. Analoqu olmayan qaz idarəsinə zəng vurmaq ümumiyyətlə mənasız bir şeydir, işıq idarəsindən isə adət üzrə bildirildi ki, “avariya” var.
Nəsə. Gündəlik velo-gəzintimdən sonra duş qəbul etmək istədim… hm, qaz yoxdur… biraz əsəbləşib işlərimin dalınca getmək istəyirdim ki, işıqlar söndü… bizdə də qarajın qapısı işıqla açılır. Deməli bu gün maşınsız olacam. Bütün planlarım alt üst oldu. Bütün görüşləri ləğv edib, evdə işləmək qərarı verdim. Günortaya kimi evdə işlədim, sonra bezib, qərar verdim taksi ilə hərəkət edim. Elə taksi tutmuşdum ki, qarovulçu telefonla xoş xəbəri çatdırdı — gözün aydın, işıq yandı. Sanki 20-ci ərsin ilk illərini yaşayan bir insan kimi işığın yanmasına uşaq kimi sevinib, qaraja sarı qaçdım…
Nəhayət, bu gün 3D filmə baxdım. Əla. Xoşuma gəldi. Metronun önündə 2 manata satılan “deşevka” 3D eynəklərdən fərqli olaraq bizim kinoteatr Azərbaycandakı eynəklər bahalı (özlərinin dediyinə görə 80 Euro) və keyfiyyətlidir. Özü də Dolby Stereo texnologiyasının dəstəyi ilə (məgər bu səs standartı deyil?!). Filmə baxdıqda gözlər demək olar ki, ağrımır. Düzdü 2-3 saatdan sonra görməyimdə nəsə ikiləmə + gərginlik hiss edirəm, amma dəyər. Yeri gəlmişkən, siftəm Meqakəllə (Megamind) filmi oldu. Xeyirlisi, İnşallah.
Evə gəlib çıxmışam… İTV-dən deputatlığa namizədlər yenə Alfa-Sentavrdan, Aldebarandan dəm vurub, fantastik vədlər verirlər… Adamı lap gic gülmək tutur. Açığı mən heç bilmirəm Yasamal seçki dairəsindən deputat kimdir, amma bir faktı bilirəm ki, bu qədər problemi olan bir rayonun namizədləri qeybi hadisələr və özlərinə aidiyyatı olmayan işlərdən yox, aktual problemlərdən dəm vurub, həll yollarını axtarsalar lap yaxşı olar.

PS. Bu arada Landmark-da da bu gün işıq sönüb. Qarajdan maşınları çıxara bilmirdik.
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Həyatınızdan bir gün!

Havaların soyumasına baxmayaraq, Rusiyanın siyasi gedişləri yaponları yandırıb-yaxır. Belə ki, prezident Medvedevin Kuril adalarına baş çəkməsi “uzkoqlazıy”-ları yaman əsəbləşdirib, hətta səfirlərini belə geri çağırıblar.
Xatırladım ki, bu adaları Yaponiya özününki hesab edir və bu adalara dair hər hansı bir addımı həssaslıqla izləyir. Rus şovinizmi bizlərə yaxşı məlumdur — cənab Medvedevin özünə məxsus “цинизм”-i isə hədd bilmir — o bu adaları məhz Yapon avtomobilində gəzib dolaşıb. Yazıq yaponların isə rus ayısına qarşı çıxaracağı tutarlı bir şey yoxdur. Uzaq başı texnikalarının Rusiyada satışına embarqo qoyacaqlar, amma bundan da yalnız özləri uduzacaq.
Bu arada Almaniyada “cəhənnəmin qapıları” açıldı. Mötəbər The Daily Mail dərgisinin xəbər verdiyinə görə Almaniyanın kiçik və sakit şəhərlərindən olan Schmalkalden-də şeytanın rezidensiyası açılıb — gecə saatlarına yer öz-özünə çökməsi nəticəsində 20 metr dərinlikdə bir quyu yaranıb. Özü də elə-belə quyu yox, düz 40 metr enində. Xatırladım ki, bu 2010-cu ildə yaranan bu quyu sayca şeytanın 2-ci rezidensiyasıdır. Bundan öncə buna bənzər quyu Qvatemalada yaranmışdı (ABS News).


Və sonda. Yenidən Türkiyə Ermənistan sərhədlərinin “açılması” söz-söhbəti aktuallaşıb. Sual olunur, sərhədlər guya bağlı idi ki, açıla da?! Əfsuslar olsun, amma qardaş Türkiyə və düşmən Ermənistan arasında gündəlik təyarə reysləri fəaliyyət göstərir, xüsusi postlar vasitəsi ilə İqdırdan mal mübadiləsi gedir, hələ mən Gürcüstanı ötüb keçən türk TİR-lərini demirəm. Yoxsa Ermənistanda fəaliyyət göstərən türk iş adamları görünməz olub? Görəsən bu “sərhəd açılması” məsələsi ilə kimləri aldatmaq istəyirlər? Əslində mən Türkiyənin bu addımını qınamıram, hərçənd buna səbəb məhz Azərbaycandır və onun atdığı addımlardır. Rusların gözəl sözü var — что посеешь, то и пожнешь.
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Son olaylar. Nələr baş verir?!