2 həftədən çoxdur ki, bloqa vaxt ayırmağa vaxt olmadı. Səbəblər bir neçədi — əsası — bədlik tutub məni, ya dırnağım əzilir, ya da əlimə dəmir batır (!). Keçirəm mətləbə — son dövrlər Qarabağ məsələsinin həlli, Rus millətçilərinin aktivləşməsi, İsrailin İrana hücumu və sair kimi xəbərlər çox aktualdır. Əslində bütün bu hadisələr bir-birinə bağlıdır. Necə?! Gəlin təhlil edək.

Rus İmperiyası süqut dövrünü yaşayır. Sosial haqsızlıqlar, demoqrafik fəlakət, rüşvət… Digər tərəfdən isə hələ də imperiyanı süqutdan xilas etmə cəhdləri. Rusiyanın mövcud siyasi elitasının apardığı hal-hazırki siyasət bunu nəzərdə tutur — nəyin bahasına olursa-olsun, Rusiyanın ömrünü uzatmaqdır.
Heç kimə sirr deyil ki, Rusiyanın süqutu Qafqazın itirilməsindən keçir. Məhz o səbəbdəndir ki, regionumuzda baş verən hadisələrə minimumdur müdaxilə etmə imkanımız var. Bu yaxınlarda Rusiyanın məşhur siyasi analitiklərindən biri Aleksandr Duqin Rusiyanın Qafqazı saxlama planını açıqlayıb — Rusiya süqutunu gecikdirmək üçün mütləq Qarabağ probleminin həll edilməsinə yol verməməlidir! Analitikin gəldiyi nəticəyə görə Qarabağ münaqişəsi həll edildikdə münaqişə tərəfləri avtomatik olaraq “Qərb yönümlü” olacaq, bu isə növbəti münaqişə zonasının Rusiya sərhərləri ətrafında deyil, Şimali Qafqaz torpaqlarında baş verməsinə gətirib çıxaracaq. Qafqaz xalqlarının çılğınlığını nəzərə alsaq, növbəti İçkeriya, İnquşetiya qaçılmazdır. Deməli bizim Qarabağı öz gücümüzə həll etməyimizə dair xülyaya bir quş — nə qədər ki, Rusiya mövcuddur, bu münaqişənin həlli mümkünsüz görünür, əlbət möcüzə olmasa.
Cənab Aleksandr Duqinin müsahibəsini təqdim edirəm:

Sual oluna bilinər, bəs Qərbin Rusiyanı dağıtmaqda məqsədi nədir?! İlk öncə Rusiyanın sahib olduğu tükənməz təbii ehtiyyatlar. Digər bir versiyanı isə həmyerlimiz və Rusiyanın çox tanınmış siyasi mülahizəçilərindən biri Heydər Camal səsləndirir — Rusiyanın dağılması əslində İsrailin marağındadır.
İş ondadır ki, İsrail dövləti hal-hazırda böyük dövlətlərin dotasiyaları hesabına mövcudiyyatını davam etdirir. Amma Qərb iqtisadiyyatının zəifləməsi ilə bu dotasiyaların da həcmi azalmaqdadır. Bu azmış kimi, İkinci Dünya müharibəsinin nəticələrinə əsasən imzalanmış və Almaniyanı hər il İsrailə külli miqdarda pul ödəməyə məcbur edən sövdələşmənin də müddəti bitməkdədir. İsrail xarici dotasiyasız, köməksiz çox yaşaya bilməz. Burada isə növbəti plan işə düşür — yahudilərin Rusiyaya kütləvi köçü.
Məhz yuxarıda sadaladığım səbəbdən qaynaqlaraq hal-hazırda Rusiyada millətçilik ifrat həddə çatıb. Məqsəb — Qafqazın Rusiyadan ayrılmasına nail olub, qalan Rusiyanı bölüb rahatca orada yerləşməkdir. Niyə məhz qafqazlıları?! Çünki çılğın xarakterli bu etnosu (millətləri) idarə etmək qeyri mümkündür — onların nazı ilə oynamaqdansa, buraxırlar onları baş-başa, qoy müharibələrini etsinlər, özləri isə Rusiya ərazisində unutar, ambisiyasız İsveçrə sayağı dövlət yaradırlar.
Cənab Heydər Camalın müsahibəsi:

Camal bəyin sözlərinə qüvvət — Rusiyada fəaliyyətdə olan demək olar ki, bütün millətçi qüvvəllərin başçıları yəhudi əsillidir və ya İsrail vətəndaşlığı var. Məhz bu qlobal planın tərkib hissəsi kimi bu yaxınlarda növbəti yəhudi — Rusiyanın məşhur siyasi tok-şou aparıcılarından biri Solovyevin Azərbaycana qarşı təhqiramiz sözlər istifadə edib, millətçiliyi qabardıb, guya rus xalqı adından danışmasını qeyd etmək olar.
Solovyev erməni və yəhudi əsilli AvtoVAZ rəhbərliyinin Azərbaycana buraxılmamasına dair fikir bildirib, xalqımızı iqrçilərə və faşizmə xas sözlərlə təhqir edib. Əminəm ki, onun özünə bu tip sözlər deyilsəydi, çoxdan o adamı antisemit adlandırıb basmışdılar türməyə…
Yəhudi Solovyevun radioda irqçi çıxışı. Axıra kimi dinləyin:

Camalın sözünə qüvvət isə yəhudi rahibindən gəldi. Rahibin sözünə görə — sən demə indiki Rusiya qədim yəhudi torpaqlarıdr! (Ermənilərin yeri məlum) =)

Gördüyünüz kimi Rusiyada bütün irqçi, millətçi çıxışların arxasında yəhudi millətindən olan insanlar dayanır. Yəhudilərin isə böyük Sion layihəsindən yəqin xəbəriniz var. Artıq Sion gerçəkləşməkdədir — bütöv dövlətlər ya bir iki qruplaşmanın girovuna çevrilir, ya da zorla ələ keçirilir — təsəvvür edin o boyda İspaniya, Portuqaliya, Yunanıstan iqtisadiyyatının 95% xarici və ölkəyə heç bir aidiyyatı olmayan investorlara məxsusdur! İqtisadiyyatı ələ keçiriləcək növbəti ölkə İtaliyadır. Təsmilçi oyuna ehtiraz edənlər isə həmən “demokratik” kütləvi informasiya vasitələri vasitəsilə xalq düşməni elan edib, məhv edirlər. Bu halda zorla ölkəni ələ keçirmə prosesi baş verir. Bunun şahidi — Əfqanıstan, İraq, Liviya hadisələrində olduq. Növbədə Suriya və İrandır.
Digər tərəfdən bu proseslərə sırf Azərbaycan maraqlarından yanaşdıqda — bu olayların bizə xeyri də dəyə bilər — Rusiya dağıldığı halda ölkədə demokratik qüvvələr hakimiyyətə gəlir, Qarabağ münaqişəsini həll etmək şansımız yaranır, Türkiyə geopolitik məkanda daha da güclənir. İnşallah xeyirlisi.
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Yəhudilər lənətlənmiş millətdirsə… ?!

Son bir neçə ildə çox aktuallaşan bir mövzu var — İran və İsrail arasında olan konflikt. Bəs Azərbaycan bu konflikt olduğu halda kimin tərəfin saxlamalıdır?! Gəlin bütün emosiyalarımızı kənara qoyub hər şeyi bir-bir təhlil edək.
İran. Azərbaycanın yaxın və tarixi qonşusu. Din qardaşlarımız. Əslində bu konfliktdə biz alternativsiz İranın tərəfin saxlamalı idik… amma… Bu amma olmasa.
Amma isə ondan ibərtdir ki, İran bizi müstəqil olaraq görmür. İran hələdə Azərbaycanı özünün müvəqqəti ayrı düşmüş bir parçası hesab edir və buna dair mütamadi təpkilərlə çıxış edir.
İran daim Azərbaycan hava və su sərhədlərin pozur,  ölkəmizlə hədə-qorxu dilə ilə çıxış edir, konfliktdə olduğumuz ermənilərə dəstək olur… və digər İrana baş ucalığı gətirməyən insidentlər… Yadımdadı, mən tələbə olarkən İran Azərbaycanın su sərhədlərinə məhəl qoymadan hansısa yatağı ələ keçirməyə cəhd etmişdi, elə buna görədə türk Şahinləri (F-15 təyarələri ilə) Bakıda qol gücü göstərdilər, İran geri çəkildi. Hələ fars şovinizminin Cənubi Azərbaycanda türkçülüyi əzməsindən danışmıram.

İsrail. Dini və insani emosiyalardan çıxış etsək — İslamın nömrə bir düşməni, insan hüquqlarını boşuna verən bir dövlət. Daima İslamı alçaldıb, öz vəhşi siyasətlərin yeridən bir dövlət. Amma… Budada bir amma var. Dini kənara qoyub soyuqqanlı təhlilə keçsək görərik ki, İsrail birinci Qarabağ müharibəsində Azərbaycana çox böyük dəstək olub (qardaş Türkiyədəndə çox). Bu kömək istər silah-sürsatla, istərsə maliyyə vasitələri ilə edilib. Kütlənin inadla dəstəklədiyi müsəlmançılıqdan çıxış etsək isə — Fələstinin rəhmətlik başçısı Yasir Ərafatın “Qarabağ xalqının (ermənilər nəzərdə tutulur) Azərbaycanla mübarizəsi, haqq mübarizəsidir (fələstinlilərin İsraillə mübarizəsinin eynisidir)” deməsini yada salsaq, onda İsrail heçdə bizim düşmən deyil. Hərçənd heç İranın da ənənəvi İslam dövlətləri tərəfindən dəstəklənmədiyinin şahidiyik.
Bəs bütün bunları nəzərə alsaq, onda bizim dostumuz kimdi? Fikrimcə heç kim. Hər iki dövlət hansısa bir müddətdə Azərbaycana kömək edibsə, bunu öz siyasi maraqları səbəbindən edib.
Bəs münaqişə olsa? Bu münaqişənin 2 nəticəsi ola bilər:

1. İran müharibədən qalib çıxıb, nüvə silahına sahib oldu. İlk öncə sırf Azərbaycançılıq faktorundan çıxış etsək — onda Cənubi Azərbaycanın yaxın perspektivdə azadlığına bir quş. Yagin ki, İran həmən öz qalan düşmənlərini hədələməyə başlayacaq. Hesab etsək ki, İran öz düşmənlərindən biri kimi də bizi görür (cənub bölgələrimizə İranın qanunsuz yayımladığı Səhər telekanalına baxmaq yetərki, buna əmin olasız), onda Azərbaycanın vəziyyəti ürəkaçan olmayacaq. Fikrimcə, İsraili məğlub edəndən sonra dahada təkəbbürləşən şovinist İran mütləq Azərbaycana hücum edəcək, hərçənd farslar buranı (Azərbaycanı) özlərinin qanuni torpaqları hesab edir, bu qaçılmazdır. Bütün bunları nəzərə alsaq, İranın bu müharibədə qalibiyyəti bizə heç sərf etmir.
2. İsrail İranı darmadağın edib, qalib gəldi. Bu halda da bizi yaxşı perspektivlər gözləmir. Bəziləri deyəcək, niyə ki? İran dağılsa, Cənubi Azərbaycan müstəqil olacaq və ya bizimlə birləşəcək… Birincisi Sem dayı və kampaniya imkan verməz ki, regionda ikinci qüdrətli türk dövləti yaransın. Buna heç bir qərb dövləti (Rusiyadan tutmuş, karlik Andoraya kimi) razı olmaz. İkincisi, İranın dağılması Azərbaycanın lap göbəyində İraqdan da dəhşətli bir destabil ölkənin yaranması deməkdir. Üçüncüsü, İsrailin İranı məhv etməsi öz-özlüyündə böyük mənəvi qalibiyyat olacaq, onu dahada qəddarlaşdıracaq, İsrailin İslama, qardaş Türkiyəyə təpkiləri dahada sərtləşəcək. Dördüncüsü, bütün şərq (müsəlmanlar) qərbin de-fakto quluna çevriləcək… Bütün bunları da nəzərə alsaq, heç İsrailində qalibiyyəti bizə yaxın perspektivdə yaxşı heçnə vəd etmir.

Gördüyümüz kimi hər iki variant Azərbaycana sərf etmir. Ümumiyyətlə müharibə başladıqda regionda qatma-qarışıqlıq olacağı 100%-di. Bu isə onsuz müharibə şəraitində yaşayan Azərbaycan üçün istənilən halda sərf etmir.
Nə deyim, Allah köməyimiz olsun.
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Bizə kim lazımdı? İran yoxsa İsrail?! Düşüncələrim…