7 Sentyabr 2012-ci il, 2:56. Bloqa start verirəm. Görək bu dəfə nə qədər çəkəcək. =)
Son aylar dəbdə olan trend — “tolerantlıq” haqda bir-iki kəlmə yazmaq istəyirəm. Tolerantlıq mövzusunda da bizimkilər hər şeydə olduğu kimi, ifrata varırlar. İndi “tolerant” olub erməniylə bir-iki şəkil çəkdirib onu sosial şəbəkələrdə bölüşmək analoqu olmayan “müasirlik, qeyri-adilik”, yerə-göyə sığmayan “əqli inkişaf, böyük ürək, mərhəmət” və “analitik dünya görüşünün” təsbit olunması kimi qələmə verilir, qınayanlar isə avtomatik “geri kafalı” statusu alır. Hərçənd bu tolerantlıq deyil, bu orta-statistik bambılılıqdır ki, “tolerantın” əziyyət çəkdiyi komplekslər toplusundan yaranan narsisizmdən (özünə vurğunluq) irəli gəlir. Guya bunlar dəhşətdilər, ümumbəşəri dəyərlərin qoruyucusu, yaxın 100.000.000 qalaktikanın sevgi-məhəbbət-rəhimlilik mərkəzləridir.
Nədənsə bu hoqqalar mənə bu səhnəciyi xatırladır — ilanların dostu…
Yeri gəlmişkən, “by default” o ermənilərdən də tolerantı yoxdur, amma zamanı ki, gəldi… bir Youtube-da axtarıb, bu “tolerant” ermənilərin bütün dünya üzrə hər il keçirdiyi mitinqlərdəki hoqqaları seyr edin.
Yerli bambılılarımızı da qınamaq olmur, dığalarda insan psixikası ilə oynamaq fitri istedaddır, yalanı elə danışacaqlar ki, doğru özü yalan olacaq. Siz bir bu qancığa baxın. Deyir “İsa Məsih mənim oğlumdur”, özü də elə inandırıcı — onun yanına ziyarətə gəlirlər, müqəddəsliyi haqda sənədli film çəkirlər… İndi “duxun” var, de ki səhvsən, İsa Məryamın oğludur — sənə Strabondan tutmuş Vaşinqtona kimi bunun əksini sübut edəcək sitatlar gətirib, səni “faşizmdə”, qeyri-insani davranışda, paxıllıqda günahlandıracaq. =)
