Türkiyənin son dövrlər güc mərkəzinə çevrilməsi Qərb dövlətlərini narahat etməyə bilməzdi. Düzünü desəm, mən çoxdan onlardan Türkiyəyə qarşı təxribat axınını gözləyirdim, budur, nahayət iyrənc qərb siyasəti öz simasını göstərməyə başladı. Qurbağa yeyən fransızların qondarma soyqırım layihəsindən sonra indi də Hollandiya parlamentindən təmsil olunan bir necə ultramillətçi Türkiyənin NATO sıralarından xaric edilməsinə dair imza toplama kampaniyasına başladılar. Səbəb – guya Türkiyə öz partnerları olan Fransa və İsrailə qarşı özünü adekvat aparmır. Yəqin bunlar qırmızı zanbaqlar küçələrinin birində hallanıblar, yoxsa bu lap “qara məni basınca, qoy qaranı mən basım” prinsipi oldu…

Bura İsrail Knessetinin “soyqırımı” tanımaq cəhdini də gəlsək əmin ola bilərik ki, bütün bu təpkilər bir mərkəzdən idarə olunur. Qərb siyasətinin mərkəzin isə harada yerləşməsi hər kəsə məlumdur.
“Türkiyəni sığışdırma” mərkəzin ABŞ olmasına dair daha bir dəlil ABŞ Konqresmenlərinin Türkiyəyə strateji silah satışının qadağa edilməsinə dair çağırış etməsidir. Burada da səbəb eynidir – guya Türkiyə Fransanı, İsraili, həmçinin “ağlar” Ermənistanı incidir! Bütün bunlara baxmayaraq, hələ də bəzi dairələr “vurma” mərkəzinin ABŞ-da olmamasını israr edirlər. Bu da digər məlum gözdən pərdə asma prinsipinə bənzəyir – filankəs özü yaxşıdır, ətrafı isə pis…
Tanrı Türkü qorusun!
Yazı həmçinin yayımlanır:
FOXnews.az — Bütün dünya türkə qarşı
Forum — Bütün dünya türkə qarşı!

Ölkədə yaşayan əksəriyyət tərəfindən Azərbaycan türkcəsinə hörmətsizliyin səbəbi bunlar ola bilər — yüz illərcə formalaşmış kölə təfəkkürü və ondan qidalanan «özünü dərketmə» problemi. Etiraf etməliyik — qarışığımız çoxdur — alban, ərəb, fars, monqol, yunan, rus, cuhut… türk. Bütün bu millətlərin, mədəniyyətlərin sinteziyik. Hərənin ağzından da bir avaz gəlir — birisi deyir albanıq, digəri deyir türkük, qeyrisi deyir biz türklərlə farsların qarışığıyıq… Elə ona görə də milli «özünü dərketmə», milli qürur və özünə hörmətlə bağlı ciddi problemlər var.

Belə olmasaydı, bu günlərdə ruslara xas şovinist üsulla Azərbaycan qeydlərini aparan jurnalistə müsahibə verən birisinin dolayı yolla Azərbaycan dilinin heç fahişələrin də bəyənməməsini dilinə alıb, dilimizi aşağılayıb kənd dili adlandırmazdı. Sitat:
«Министерство образования пытается сократить число русских школ, но в Баку им это не удается, – говорит политолог Расим Агаев. – А население предпочитает отдавать детей именно в русские школы, поскольку там выше качество образования. Вообще, исторически так сложилось, что Баку говорил на русском, а деревня — на азербайджанском. К тому же знание русского дает определенный простор в развитии: скажем, врач, желающий развиваться профессионально, понимает, что информации на русском гораздо больше. Самые популярные независимые газеты — тоже русские. У нас, знаете, даже проститутки предпочитают говорить на русском, набивая себе цену».
Qısa tərcümə — «Tarixən belə olub — Bakı rus dillidir, kənd isə Azərbaycan dilli… Hətta ən tanınmış qəzetlər belə rus dillidir (görəsən bunun «Yeni Müsavat», «Azadlıq» qəzetlərinin mövcudiyyatından xəbəri var?!). Bizdə hətta fahişələr qiymətlərini qaldırmaq üçün rus dilində danışırlar…» Sitatın sonu. İndi gəlin bu “politoloqun” şəxsiyyətinə toxunmadan onu bu kimi sözləri deməyə vadar edən səbəbləri araşdıraq.
Yeri gəlmişkən vəhşi rusları elitar bir xalq kimi təqdim edən və millətimizi aşaqlayan (bəzi hallarda haqlı olaraq) bu yazını tam buradan oxuya bilərsiniz — http://www.sobesednik.ru/print/64328.
Bəlkə bu «politoloq» bu cümlələri başqa mənada işlədib, hansını ki, biz qara millət anlamırıq?! Bilmirəm. Və yaxud bu sözlər rus mətbuatında «засветится» etmək eşqiylə deyilib? Don Karleonenin sözü olmasın — Ничего личнего, только бизнес… Bilmirəm… Bəlkə provokasiyaya uğrayıb?! Əgər belədirsə, onda bunun nəyi «politoloq» oldu… Bilmirəm. Hər şey ola bilər, amma bu müsahibə ümumi kontekstdə yalnız və yalnız Azərbaycan türkcəsi, onun daşıyıcıları üçün təhqirdir.

Bəlkə dilimizin dəyərdən düşməsinə səbəb analoqu olmayan tərzdə populyar «xalxın uşağı» məsəli vasitəsilə uşaqlıqdan beyinlərə şüuraltı yeridilən ifrat eqoizm hissidir?! Eqoizmdən söz düşmüşkən — bu andıra qalmış hiss bəzən insanları primitiv heyvanlar səviyyəsinə salmağa qadırdir — ANS-dən bu günlərdə bir kadr göstərdilər — dəniz kənarı parkda karuselləri 3 saatlıq pulsuz buraxıblar uşaqların öhdəsinə — siz indi mənzərəni təsəvvür edir — yekə göt xalalar gəlib digər uşaqları vəhşicəsinə karusellərdən selbələyib, öz uşaqlarını otuzdururlar, bir-birləri ilə 1 manatlıq atraksiyon  üstə saç-yolduya çıxırlar. Və yaxud, orta-statistik Azərbaycanlı avtomobil sürücüsünün qəsdən yolun düz tən ortasını tutub tələsmədən maşınını sürməsi, tələsən və qabağa keçmək istəyənlərə isə nə imkan, nə də siqnala, işıqların oynamasına reaksiya verməyib, heçnə olmamış kimi yoluna davam etməsi sizcə primatlara xas vəhşi eqoizm nümunəsi deyilmi?!… Buna dair gündəlik həyatdan o qədər kiçik nümunələr gətirmək olar ki… Əsl səbəb isə başqadır — dar düşüncə. Dar düşüncə isə milli kimliyin dərk edilməməsi, qürursuzluq və savadsızlıqdan irəli gəlir — bu da özlüyündə mənasız fərdiliyə, ifrat eqoizmə yol açır. İfrat eqoizm isə acizlik deməkdir. Məhz aciz insanlar daimi özünü ifadə komplekslərindən əziyyət çəkirlər. Lap bizim kimi.
Bu problemdən qurtulmanın isə yeganə yolu milli indentifikasiyanın qəbul edilməsidir. Hər kəs bilməlidir ki, bu ölkədə əsas aparıcı qüvvə türk xalqıdır, əksəriyyət türkdür. Milli özünü dərketmə prosesi başlayan kimi, bütün bu eqoizm və hörmətsizliklər tam yoxa çıxmasa da, artıq formalaşmış xalqın sosial qınağı nəticəsində əksərən yerini şərəf və ləyaqətə verəcək. İnsanlar mənən böyüyəcək, özünü dərk edəcək, öz ölkəsinə, milli mənsubiyyətinə hörmətlə yanaşacaq və digərlərindən də özünə qarşı o hörməti tələb ediləcək… Bariz nümunə — hal-hazırda Gürcüstanda baş verən milli oyanış prosesidir. Bəs biz kimi gözləyirik?!
PS. Bəzi ağzı göyçəklər fikirləşər ki, bu rus dilin bilmir deyə, onun daşıyıcılarına daş atır. Yox, əsla. Özüm şəxsən rus dilində təhsil almışam, deyərdim hətta fikirləşəndə də rus dilində düşünürəm, amma doğma türkcəm ola-ola rus dilini əsla doğma dil hesab etmirəm. Rus dili sadəcə bildiyim əcnəbi dillərdən biridir.
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Azərbaycan dili. Milli kimlik problemi

İntellektual gənclərimiz hal-hazırda seçim qarşısındadır — ya kosmopolit olub, hər şeyə göz yummaq, ya da milliyyətçi olub vətənpərvər rolunu oynamaq. Passiv və biganə gənclər də var — onlar Üzeyir və Röya həvəskarlarıdır ki, yaltaqlığı əsas həyat kredoları kimi seçiblər — onları “intellektuallar” kateqoriyasına aid etmirəm.
Müharibə şəraitində yaşayan Azərbaycan üçün biz kim olmalıyıq? Gəlin bu suala birgə cavab tapaq (qısa təhlillə).

Kosmopolitlər. Kosmopolit — hər şeyə insanlıq, haqq prizmasından baxan insanlara deyilir. Kosmopolitlər insanlığı vətən, milliyyət, dindən üstün tuturlar. İlk kosmopolit adət üzrə yunan filosofu Dioqen hesab edilir. Dioqen də bildiyimiz kimi ifrat pofiqizmdən əziyyət çəkirmiş. Belə olan halda bizə kosmopolitlik yaraşır?
Gəlin elə ondan başlayaq ki, biz Azərbaycanlılar (türklər) özü-özlüyümüzdə çox kosmopolit bir millətik. Digər millətlərə qarşı çox tolerant və səbrliyik, buna görə də tarix boyu əziyyət çəkmişik. Müasir qloballaşan dövrümüzdə əslində kosmopolitizm yaxşı xüsusiyyətdir, amma baxır nə (kim) ilə müqayisədə. Məsələn, əgər bizim düşmənimiz qatı milliyyətçidirsə (necə ki, aşağıda göstərilən videoda bu öz əksini tapır), onda bizə kosmopolitlik yaraşmaz. Biz bundan yalnız ziyan çəkə bilərik — ya Dioqen kimi pofiqist olmalıyıq, ya da ki vətənə tüpürüb buradan getməliyik.
Milliyyətçilər. Milliyyətçi kosmopolitdən fərqli olaraq öz millətini hər şeydən üstün tutur. Millətçiləri əslində bir neçə növə bölmək olar — sadəcə vətənpərvərlər, radikal milliyyətçilər, neomilliyyətçilər və s. Milliyyətçiliyin ən iyrənc forması — şovinizmdir.
Azərbaycanda fikrimcə 2 növ milliyyətçilik var. Birinci növə aidiyyatı olanlar kimlərinsə təsir dairəsinə düşüb bambılızmdən əziyyət çəkənlərdir. Adət üzrə savadsız olan bu insanlar əslində “türkçülüyün” təbliğini əməldə deyil, yalnız sözdə, populist çıxış və yazılarda ifadə edirlər. Özü də mənasız və iyrənc formada. Bu tip təbliğat da əks təsir verir, kütlə türkçülük, milliyyətçilik ideyalarından iyrənir.
İkinci növ milliyyətçilərimiz isə sırf vətən, millət üçün çalışanlardır. Bunlar əsl vətənpərvərlərdir və adətən populist çağırışlardan uzaq olur, öz vətənpərvərliklərini əməldə sübut edirlər. Vətənpərvərlərin özünü də 2 yerə bölərdim — 1-ci tipə aid olan şəxslər öz missiyalarına qlobalcasına yanaşır — əsas ideologiyaları kimi Qarabağı, türkcülüyü, millətçiliyi seçirlər, 2-ci tip isə əsasən ölkə daxili sosial, siyasi haqsızlıqlara qarşı mübarizə aparırlar.
Bu qısa təhlildən belə nəticə çıxarmaq olar ki, hal-hazırki dönəmdə bizə əsasən sağlam təfəkkürlü əsl milliyyətçi gənclər lazımdır. 
Nəsə. Gəlin erməni təbliğat maşınının Avropa üçün hazırladığı bir video rolikə tamaşa edək.
Onu da qeyd edim ki, ermənilər burada bizi (özlərindən fərqli olaraq) sivil olmayan qiyafədə təqdim etməyə çalışsalar da, Azərbaycanlıların xroniki kosmopolitizmi qalib gəlib. Nəzərə alsaq ki, film Avropa üçün nəzərdə tutulub, onda elə belə yaxşıdı. Qoy bizi kosmopolit hesab etsinlər, amma qəlbən milliyyətçi olmağı unutmayaq.



Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Növbəti Erməni təbliğatı (Video)

Mən hələ indiyə kimi anlaya bilmirəm — digər xalqlar türkü niyə belə sevmirlər?! Bunların başına haranın daşın salmışıq ki, elə bizi vurmağa fürsət gəzirlər?!
Belə olmasaydı, ən sevdiyim və hörmət etdiyim (artıq keçmiş zamanda) aktyorlardan biri Jerar Depardye Ermənistanda keçirilən kiçik bir festivala gəlib, özünün erməni olduğunu deməzdi… Bəli… Sentyabrın 4-ü erməni prezident Saakisyanla görüşən Depardye, özünün böyük erməni sevgisindən dəm vurub. Sitat — Mən Fransada hər bir erməni “soyqırımının” qurbanlarının (!) nəticələri ilə sıx əlaqə saxlayıram. Ermənistanda da olarkən özümü erməni hiss edirəm… Elə ona görədə bu “gözəl” və “tarixi” məmləkəti yenidən ziyarət etmək qərarı verdim. Sitatın sonu (c) Etibar Hüseynov.

Məndə həmən sual oyandı — soyqırım qurbanının nəticəsi necə ola bilər ki?! Rus demişkən, vrode kak axı o ölməli idi, müvafiq olaraqda nəsil verməməliydi? Nəsə, erməni Jerarın özünü yandırması bir yana… Sözü gedən “Karot” festivalında ermənilərə “sevgisi” ilə tanınan Rusiya estradasının ulduzu Filip Kirkorovun atası da işirak edib. Bolqar Bedros Kirkorov erməni torpağına düşər-düşməz, ermənilərə kompliment yağdırmağa başlayıb. Deyirəm, görəsən bu yaxınlarda Telman İsmayılovun ad günündə iştirak edən bu qoca fahişə Azərbaycan “sevgisini” niyə belə tez unutdu?! O hələ oğlunun da böyük erməni sevgisindən dəm vurub. Mətbuat-konfransında etdiyi çıxış isə ümumiyyətlə bütün kartları açıb-töküb — Biz “şirin dilimizə” salıb bu sadəlöhv türklərdən “öz tarixi” torpaqlarımızı almalıyıq. Onlara yalnız şirin dillə qalib gəlmək olar. Elə bilirsiz mənim oğlum Filip türk bayrağı önündə türk mahnısını elə belə oxuyurdu?!
Hə… Əslində bu etiraf edilən “şirin dil” sapı (baltası) özümüzdən olan bir sıra “demokratiya” carçılarımızı çoxdan yolundan çıxarıb. Deməli namərdlərin növbəti strategiyaları rəsmi şəkildə açıqlandı — şirin dil…
Nə deyim, Vallah. Görünür daşımız yaman ağırdı. Tanrı türkü qorusun!
Mövzuya dair forumda müzakirələr ↓
Türkə nifrət yoxsa erməni sevgisi?!